من و کوروش بامسی؛ آنکه روی دوش من رفته کوروش است.

تاریک و مبهم بودن عکس زیاد ناشی از عدم مهارت شهرام در عکاسی نیست.

ما آن زمان این جور عکس ها را دوست داشتیم و فکر می کردیم با این عکس ها شبیه گروه پینک فلوید می شویم.

کوروش عشق راک بود و به چیزی جز موسیقی فکر نمی کرد. من هم خود را چپ می پنداشتم ولی بیشتر با الهام از راجر واترز، کت استیونس، جیمی هندریکس، جان لنون و داریوش تا چیزهای دیگر. اندک مطالعه ای هم می کردم.